„Wiera Gran” w Teatrze Polskim to kameralny spektakl o dużej mocy i kolejna świetna rola Alony Szostak.

Poznań jawi się jako jeden z ostatnich bastionów polskiego księgarstwa, bo w wielu innych miastach, choć słabe to pocieszenie, jest znacznie gorzej.

Tablica upamiętniająca Różę Luksemburg pojawiła się Poznaniu w 1966 roku i jest dzisiaj jedynym miejscem w przestrzeni publicznej w Polsce, które poświęcone jest tej słynnej rewolucjonistce.

Określa się w pierwszym rzędzie jako urzędniczka, dopiero potem jako poetka. Służba państwu zawsze pozostaje jej podstawową tożsamością.

Hotel Merkury szybko stał się ikoną poznańskiego modernizmu i synonimem wszystkiego, co najlepsze.

Poznańskiej prozy nie należy szukać w barach, squatach czy piwnicach, tylko na rodzinnych obiadach przy stołach z wykrochmalonymi obrusami.

Pod koniec lat 80. XX wieku wyjeżdżało stąd dwa i pół tysiąca ton warzyw rocznie. Dzisiaj niegdysiejszy PGR, zmienił się w osiedle mieszkaniowe.

Kluczem do wybranego w tym roku do Narodowego Czytania „Kordiana” nie są kwestie narodowowyzwoleńcze, ale młodość, odmienności i bunt.